Van pensioen is voor Gerrie van der Klei nog láng geen sprake. "Dat is voor mensen die een saaie baan hebben."

Gerrie van der Klei leeft voor het theater: de grande dame van de musical viert in februari haar 80e verjaardag op de planken als moeder-overste in Sister Act. Van pensioen is wat haar betreft nog láng geen sprake. "Dat is voor mensen die een saaie baan hebben."

Tekst: Mation van Es, Fotografie: Feriet Tunc, Styling: Karin van der Knoop.

In het MediaLane Theater, waar ze vlak voor de repetities voor Sister Act aanschuift voor het interview, trekt Gerrie een hoop bekijks. Iedereen wil 'mevrouw van der Klei' even gedag zeggen. Ze is duidelijk alom geliefd. Dat de meeste van haar collega's nog niet eens geboren waren toen zij al op de planken stond, is haast niet voor te stellen. Hoewel ze als moeder-overste heel wat moet zingen én dansen, lijkt dat haar niet veel meer moeite te kosten dan vijftig jaar geleden. "Ik ben nooit een geweldige danseres geweest, maar ik pas me aan en het ziet eruit alsof ik dans. Zingen gaat ook nog steeds goed. Eigenlijk heb ik alleen moeite met onthouden welke scène wanneer komt. Moet ik links af of rechts? Dat coördineren wordt wel lastiger als je ouder wordt. En ik ben nachtblind, dus als ik in het donker af moet, ben ik altijd bang dat ik ergens tegenaan knal. WAt dat betreft is dit best een gevaarlijk vak, je breekt weleens wat. Gelukkig heelt dat bij mij altijd snel. Natuurlijk ben ik ook weleens onzeker, dan vraag ik me af waarom ik dit ook alweer doe." 

En waarom is dat?

"Omdat ik het leuk vind, omdat ik het nog kan en omdat ze me nog steeds willen. Ik ben inmiddels natuurlijk ook een rariteit geworden, het is nog net geen circusnummer: 'Komt dat zien mensen, een oude vrouw op het toneel!' Misschien ben ik wel de oudste moeder-overste ter wereld. Ik begrijp wel dat mensen dat bijzonder vinden, maar voor mij is het eigenlijk heel normaal. Vorig seizoen deed ik nog zes à zeven shows per week. Aan de ene kant is het fijn dat ik als alternate (ze deelt de rol met Sanne Wallis de Vried - red.) niet hoef, aan de andere kant: wat moet ik nu die andere dagen doen?"

Achter de geraniums zitten?

"Die zie ik ook wel in de tuin. Af en toe loop ik er doorheen en kijk of ze nog bloeien. Meer tijd bij de geraniums heeft een mens niet nodig."

Veel mensen kunnen niet wachten tot ze met pensioen mogen...

"Dan hebben die waarschijnlijk een saaie baan, dan heb je het na een tijdje wel gezien. Maar ik vind dit nog steeds het mooiste vak ter wereld. Ik heb ook geluk met mijn genen, eigenlijk ben ik nooit ziek. En áls ik een keer een griepje heb, werk ik gewoon door. Ik ben natuurlijk van de oude stempel, toen er nog geen alternates en understudies waren. Niemand die je kon vervangen, dus je stond er gewoon. The show must go on, wat er ook gebeurt. Bij Foxtrot, mijn eerste musical in 1977, had ik een keer blaasontsteking. Toen ging ik gewoon in de coulissen op een emmer." 

WAt doe je om zo vitaal te blijven?

"Ik heb een wandelclub en een rek-en-strek-klasje met vrouwen van mijn leeftijd. Een vriendin van me, een ex-ballerina, is 81 en kan nog steeds haar been langs haar oor leggen. We doen vijf kwartier allemaal oefneningen. Naar de sportschool gaan vind ik saai, dit is veel gezelliger. Na afloop eten we samen of drinken we een glaasje."

Alcohol wordt tegenwoordig afgeraden door de gezondheidexperts...

"Ach, dat gezeur altijd. Kijk naar mij: ik heb mijn hele leven gerookt, gedronken en alles gedaan waar ik zin in had."

Op je 19e werd je betrapt op het roken van een jointje en naar een kibboets gestuurd, toch?

"Ja, hoewel mijn ouders heel modern en vrijzinnig waren, vonzen ze dat toch te ver gaan. Mijn zusje was daar ook al en vond het heerlijk, maar ik kawm in een andere kibboets terecht: een streng orthodoxe. Dat was geen succes, ik was er heel ongelukkig. Mijn verloofde is me nog achterna gekomen, daarna ging het iets beter."

Over hem gesproken: hij was biseksueel en had een affaire met een andere man én met je beste vriendin! 

"Klopt, ik ben veel te jong getrouwd. Ik was 21 en op die leeftijd zijn je hersenen nog niet helemaal ontwikkeld. Net als het brein van die jongere op dikkebandenfietsen: zij realiseren zich ook nog niet goed wat ze aan het doen zijn. Dat hij biseksueel was, wist ik al, dat was geen reden voor de scheiding. Wel dat hij vreemdging met mijn beste virnedin. Een gebroken hart had ik niet hoor, wel veel ergenis. Gelukkig kwam ik vrij snel daarna Boy Edgar tegen."

Met hem reisde je de hele wereld over als zangeres. Was dat het mooiste deel van je carrière?

"Ja, ik heb met heel beroemde jazzmuzikanten gewerkt en op fantastische plekken opgetreden,zoals Carnegie Hall in New York. Al was ik te jong om te beseffen hoe bijzonder dat was. De Amerikaanse musici zeiden: 'Blijf, er is hier een carrière voor jou.' Dat heb ik niet gedaan, omdat ik slecht kan kiezen. Ik vond alles leuk: zingen acteren, cabaret, schrijven... Als je rijk en beroemd wil worden, moet je je op één ding concentreren en dat heb ik nooit gedaan. Maar ik tel mijn zegeningen."

Het is eigenlijk een wonder dat je nog steeds zo goed kunt zingen: in 2009 werd er een kwaadaardige poliep op je stembanden gevonden...

"Ja, dat was een naar dingetje. Ze hebben het weggehaald, maar een paar jaar later kwam het erug en toen ben ik bestraald. Daar voel je verder niks van, dus ik speelde gewoon door - met een sjaaltje om mijn nek. Een paar dagen maar ben ik vervangen, omdat ik mijn stem kwijt was. Van de littekens op mijn stembanden heb ik gelukkig geen last. Later ben ik nóg een keer bestraald vanwege een bult in mijn hals. Maandenlang zat ik in onzekerheid: heb ik kanker? Valt nu dan toch het doek? Uiteindelijk bleek het goedaardig, maar het was wel eng."

Boy Edgar overleed op zijn 65e aan levercirrose, je altere partner Nick van den Boezem aan Kanker. Werkte je in die tijd ook door?

"Ja. Boy Edgar is niet heel lang ziek geweest, maar ik stond toen wel in een productie. Heel naar, als je er niet honderd procent voor iemand kan zijn. Ik herhaal nog maar een keer: er waren toen geen understudies en de show ging altijd door. Gelukkig kon ik het wel goed scheiden en vond ik juist afleiding op het podium, maar na afloop knalt de dagelijkse realiteit er hard in. Mijn relatie met Nick was heel wat jaren later. Hij was een goede vriend van Boy, ik wist niet dat hij al die tijd verliefd op me was. Helaas zijn we maar vijf jaar samen geweest. Toen hij ziekwerd en ik een aanbieding kreeg voor een musical, wilde ik eigenlijk afzeggen. Hele discussies hadden we daarover, op het bzoe af. 'The show must go on!' zei hij, en ik: 'Nee, life must go on!' Maar hij was heel reëel: hij ging toch dood, dus ik meost gewoon die voorstelling doen. Uiteindeijk overleed hij ruim vorodat die begon."

Sindsdien is er geen partner meer geweest, waarom niet?

"Nee, dat is wel een beetje klaar. Ik heb liever een aantal goede vrienden dan één minnaar, lover of echtgenoot aan wie je aandacht geeft. Tegenwoordig is het heel trendy om je op hogere leeftijd nog in te schrijven voor datingprogramma's of online afspraakjes te maken, maar ik moet er niet aan denken. Zo'n oudere man? Nee dank je!"

Ook geen jongere? Een leuke toy-boy?

"Ja, dat zou misschien wel kunnen. Maar ik vind het zo'n gedoe. Je kunt natuurlijk alleen voor de seks gaan, maar meestal worden toch je emoties weer aangesproken. Dat vind ik zo bewerkelijk. De paar keer dat ik verliefd ben geweest in mijn leven vond ik ook al vermoeiend. En hoeveel grote liefdes kun je hebben in je leven? Eén vind ik eigenlijk al meer dan genoeg. Ik heb ontzettend veel rotte pech gehad in de liefde, maar dat is ook het leven. Er zijn meer mensen die vreselijke dingen meemaken. Als artiest heb ik gelukkig de mogelijkheid om mijn zinnen te verzetten in mijn werk."

Dat er geen kinderen kwamen, was dat een bewuste keuze?

"Min of meer. Mijn eerste man wilde wel een kind met mij, maar ik vertrouwde hem toen al niet. Dan kan ik de opvoeding straks alleen doen, dacht ik. En ik heb gelijk gekregen, want we gingen inderdaad uit elkaar. En Boy Edgar vond zichzelf te oud (ze scheelden 30 jaar - red.). Ik heb nu stiefkinderen, dat is ook leuk. Zijn dochter Jane heeft nog een tijdje bij ons gewoond, dus ik heb ervaren hoe het is om een puber in huis te hebben. Nou, dat voel niet mee. Ik zie haar nog af en toe. Afgelopen zomer zijn we nog samen naar een herdenking voor Boy geweest in Brabant, vanwege zijn verzetswerk. Hij heeft in de oorlog veel Joodse kinderen gered van deportatie." 

Binnenkort dus 80! 

"Aah! Elke keer als iemand dat zegt, denk ik: oh god! Uiteraard ben ik - zoals je dat hoort te zeggen - dankbaar dat ik zo ver ben gekomen. Maar ik vind het vooral heel ráár. Met 80 jaar ben je natuurlijk gewoon een oude vrouw. Hoewel 80 tegenwoordig wel een beetje het nieuwe 60 is. Toen ik net begon, waren mensen op hun zestigste al heel oud. Tegenwoordig zie je zat vrouwen van mijn leeftijd op het toneel, soms zelfs nog ouder."

Die dag sta je op het podium. Vier je het niet liever thuis?

"Je bedoelt met visite? Nee hoor, ik sta veel liever op het toneel. Toen ik 75 werd, stond ik in Anastasia en had de productie de hele foyer versierd met slingers en balonnen. In de pauze aten we snel even taart met z'n allen. Dat vind ik de leukste verjaardagen. Of ik mijn negentigste ook zo ga vieren? Ik kijk nooit heel ver vooruit, dat vind ik niet reëel. Op een gegeven moment is het einde verhaal, dan ben je er niet meer. Je kunt wel plannen maken, maar het houdt een keer op. Maar zolang ik dit nog kan en mag doen, denk ik echt nog niet aan stoppen."

Hoe denk je eigenlijk over botox en andere cosmetische ingrepen? 

"Mensen moeten doen wat ze willen, maar zelf vind ik het niet nodig. Heel lang geleden heb ik een bobbeltje op mijn voorhoofd weg laten halen, dat is het enige. Als ik 's ochtends in de spiegel kijken al die lijnen zie, denk ik weleens: oh my god, wat een chagrijnige, oude rotkop, maar het zij zo. Gracieus ouder worden is ook een kunst."

Sommige actrices doen het om in aanmerking te komen voor jongere rollen...

"Oh, maar die ambitie heb ik totaal niet. Ik speel nu moeder-overste, die volgens mij leeftijdsloos is. Vorig jaar een Russische prinses, die ook van alle leeftijden kon zijn. En volgend jaar hoop ik weer iemand anders te mogen spelen die óók leeftijdsloos is. Stiekem ligt er al een plan, maar daar mag ik nu nog even niks over zeggen..."