REQUIEM VERDI
-
Sa. 26 Okt 202420:00Incl. garderobeMuziekcentrum, EnschedeGrote Zaal
Op zaterdag 26 oktober 2024 voeren het Enschedees Concertkoor ECOK, Concertkoor Sursum Corda, Almelo en TCOV Concertkoor Twente, Hengelo het Requiem van Verdi uit met medewerking van Phion, Orkest van Gelderland & Overijssel en solisten. De uitvoering staat onder leiding van Eric Kotterink, dirigent van bovengenoemde koren en start om 20:00 uur.
RUST IN VREDE / Requiescat in pace
Merkwaardig eigenlijk: een mis voor de zielenrust van een overledene noemen we een requiem, koor en orkest en de solisten zijn hard voor ons aan het werk om voor de rust van onze ziel te zingen en te spelen. Geen sprake van rust voor hen. Dat lijkt vreemd, maar denk er ook eens aan dat sterven en rusten werkwoorden zijn. En wat denkt u van aandachtig luisteren? Dat is ook hard werken en dat gaat u niet in de koude kleren zitten. Vroeger waren de geestelijken bij een requiemmis in het zwart gekleed en de attributen op het altaar waren ook somber ingepakt. Wij zitten er naar eigen keuze gekleed bij: stemmig of fleurig. Moderne mensen beleven het woord zielenrust anders dan de mensen van vroeger, in de tijd van Verdi of in de dagen dat Mozart zijn requiem componeerde. Elke tijd koestert kennelijk een eigen requiem- ervaring. Maar toch: wat Verdi in 1874, het jaar dat hij zijn requiem maakte voor de harten en oren van zijn tijdgenoten schiep, raakt ons via onze manier van luisteren ook en nog steeds. De muzikale schering wordt u aangeboden door enthousiaste spelers en zangers, de inslag maakt u zelf in een paar uur rustig luisteren en persoonlijk toe eigenen. Laat het een ongekende belevenis worden.
Als solisten nemen deel: Judith Hoffmann, sopraan, Carina Vinke, alt, Eric Reddet, tenor en Martijn Sanders, bas.
Giuseppe Fortunino Francesco Verdi
(Le Roncole, 9 okt 1813 – Milaan, 27 jan 1901)
Verdi was een van de grootste componisten van Italiaanse opera's, waarvan hij er in totaal zesentwintig schreef. Zijn werk was tijdens zijn leven zeer geliefd en is dat nog steeds.
In mei 1973 vertrok Verdi, samen met zijn vrouw, naar Parijs, waar hij begon te werken aan het Requiem. Het werk was voltooid op 10 april 1874 en de première vond plaats in de kerk van San Marco in Milaan op 22 mei van datzelfde jaar, Manzoni’s eerste sterfdag.
Ook onder vakgenoten werd het Requiem over het algemeen zeer positief ontvangen. De meeste waren het met Brahms eens dat het Requiem het werk van een genie was. Sommigen waren echter minder positief: Wagner schijnt, nadat hij het werk had gehoord, te hebben opgemerkt dat het maar beter was om niets te zeggen, en de bekende dirigent Hans van Bülow noemde het ‘een opera in een religieus jasje’. Een uitspraak die hij later overigens terugnam. Het is waar dat het Requiem elementen van de opera in zich draagt. Het werk is een van Verdi’s latere werken, en hij maakt gebruik van de muzikale middelen die hij in zijn opera’s heeft ontdekt. Voor de luisteraar is het op sommige momenten bijna onmogelijk om je geen theatrale voorstelling te maken van wat er zich in het stuk afspeelt. Zo’n punt is bijvoorbeeld het begin van het laatste deel, het Libera me.
Het Requiem heeft echter het karakter van een oratorium; religieuze muziek bestemd voor de concertzaal, met de duidelijke liturgische oorsprong van een requiemmis. De Messa da Requiem bestaat uit teksten uit de rooms-katholieke liturgie voor overledenen. In de tijd dat het werk werd geschreven, behoorde daar ook de sequentia Dies irae nog toe. Bij het Tweede Vaticaans Concilie (1963) is dit gezang buiten de liturgie geplaatst vanwege de te dramatische tekst. Andere wisselende en vaste misgezangen komen in het werk van Verdi niet voor, zoals het Graduale, het Credo en het slotgezang In paradisum.