De magische terugkeer van De Magische Kerstbal

Sfeerverslag door Jeroen Hendrik

Het lijkt wel magie. De Magische Kerstbal. een kerstvoorstelling voor de kleine theaterbezoeker (4+), is ook dit jaar weer te zien in de kleine zaal van het Muziekcentrum. Het is meteen lekker binnenkomen. Voor de voorstelling speelt Anne Verhart al bekende en tekstueel wat minder bekende kerstliedjes op de vleugel in de bovenfoyer en nodigt uit tot meezingen. Niet alleen sfeervol, maar ook praktisch. De liedjes komen ook terug in de voorstelling, en met een tekst die je net nog gehoord hebt is het meezingen dan een stuk gemakkelijker.

Als de voorstelling begint maken we kennis met Jip, die samen in een huis woont met haar moeder. Ondanks dat er geen kinderen in de buurt wonen, weet Jip zich in haar eentje wel te vermaken. Maar als moeder vraagt wat ze voor kerst wil is het eerste dat ze opnoemt een broertje of zusje. Daarop volgt nog een waslijst aan andere cadeaus, met als uitschieter een X-box met FIFA – die kost wel 350 euro. Bij het optuigen van de kerstboom komt uit de kist, waarin de piek voor de boom had moeten zitten, een enorme kerstbal tevoorschijn. Ondanks dat deze behoorlijk uit de toon valt bij de rest van de ballen in de boom, die nu mini lijken, mag Jip deze toch ophangen. Terwijl moeder op zolder buiten beeld de piek zoekt, blijkt de bal te kunnen praten. Ze vertelt dat ze magisch is, en wensen kan vervullen. Er moet wel eerst een kerstige wens komen – natuurlijk buiten sneeuw. De daarmee gemaakte sneeuwpop wordt verhuisd naar binnen, en met wat magie blijkt deze ook te kunnen praten, en zelfs ook zingen en (tap)dansen. Sneeuwpop Bob blijkt een uitstekende speelkameraad voor Jip. Maar dan gaat er iets mis….

De Magische Kerstbal is een echte kindervoorstelling, wat betekent dat er flink wat reactie uit de zaal wordt verwacht. Meezingen bijvoorbeeld, en als er wordt gevraagd waar het niesgeluid vandaan komt, wordt er massaal achter je geroepen. Ook bij het verstoppertje spelen is er voor sneeuwpop geen eer te behalen: de kinderen in de zaal wijzen wel aan waar deze zit.

Er zitten een aantal bekende kerstliedjes in de voorstelling: hetzij klassiekers die we in het Nederlands kennen, hetzij bekende Engelse liedjes met een Nederlandse tekst. Deze hebben we als publiek voor de voorstelling al kunnen oefenen. De originele liedjes van de voorstelling hebben grotendeels een hoog swingjazz gehalte. Bij één ervan mogen de klankwoorden door de zaal worden nagedaan.

Als volwassene in het publiek kun je je ook nog vermaken over de reacties uit de zaal, die niet altijd zijn ingepland. De sneeuwpop kan nog niet praten. Waarom? “Hij heeft wel al ogen en een neus gekregen, maar geen (toegevoegde) mond.” Het antwoord was eigenlijk dat sneeuw niet kan praten. Als Jip nog niet weet hoe de sneeuwpop heet, weet een jongetje in de zaal het al wel: Olaf. Hij heeft het mis: het blijkt echter Bob te zijn. Een naam die natuurlijk wonderwel rijmt op sneeuwpop.

Het verhaal is eenvoudig, en heeft een tempo dat het goed te volgen maakt voor de doelgroep 4 jarigen en iets erboven. Iets jonger kan misschien ook nog wel: een totale black-out in de voorstelling om de sneeuwpop van een stapel enorme sneeuwballen naar een dansende equivalent te laten veranderen is mogelijk het breekpunt. Niet eng bedoeld, maar zou zo kunnen worden ervaren. De karakters zijn ontwapenend. Ondanks de enorme waslijst aan gewenste kerstcadeaus is Jip, gespeeld door Roos Vollebregt, een sympathiek meisje. De moederrol van Marie Körbl is niet groot, maar zal in haar reacties voor de ouders zeker herkenbaar zijn. Daarnaast weet ze de kerstbal mooi tot leven te wekken, en een karakter te geven. Anne Verhart begeleidt de voorstelling (deels) mooi op de piano. Als Bob tot leven komt blijkt ze daar plots verdwenen (een jongetje merkt tot zijn verbazing op dat ze daar weer terug is als Bob niet meer op het toneel staat). Als tegenspeelster van Jip zit ze op hetzelfde speelse niveau, wat de marathon aan spelletjes die ze in korte tijd uitvoeren zeer geloofwaardig maakt. Dat een sneeuwballengevecht tussen het publiek ook de kinderen in de zaal activeert helpt hier zeker ook bij.

Dat de voorstelling een lekker zoet einde heeft zal niemand verbazen, al is het in dit geval ook nog eens in twee opzichten, dankzij een cadeautje op het eind. Na de voorstelling kun je ook nog met de cast en de magische kerstbal op de foto, als leuke herinnering. Hiervoor wordt alle tijd genomen.

Wie de voorstelling vorig jaar ook zag, zal vooral opvallen dat Bob minder statisch is door een ander kostuum, dat hem (haar) meer gelegenheid geeft tot bewegen. Daardoor heeft de pop ook meer energie en karakter gekregen . Het is een van de verbeteringen die deze voorstelling ten opzichte van de ook al charmante oerversie van vorig jaar.

De voorstelling speelt nog tot en met 27 december, en is een feestje voor de allerkleinsten. Wie ook oudere kinderen heeft zou kunnen kiezen voor het splitsen van het gezin. De oudere gaan dan naar Het Meisje met de Zwavelstokjes, en de jongsten naar deze innemende Magische Kerstbal.