Spraakmakers

Op één avond brengen drie acteurs en drie ensembles drie verhalen:

Designerbaby’s | Met de nieuwe technologie CRISPR-Cas is sleutelen aan ons DNA kinderspel geworden. We kunnen het leven op aarde, inclusief ons eigen nageslacht, vormgeven zoals we willen. Wie wenst zichzelf nou niet een slim, sterk en aantrekkelijk kind toe? Toch voelt niet iedereen zich even senang bij een mensheid die zo eenvoudig ‘voor God’ kan spelen.

In Designerbaby's vertelt acteur Soumaya Ahouaoui een verhaal over het knippen en plakken van DNA. En waarom dat toch een goed idee is en we designerbaby’s op de koop toe moeten nemen. Zij vertelt dit verhaal aan de hand Maurice Ravel’s Strijkkwartet, uitgevoerd door het ADAM Quartet. Ravel schreef dit werk in een tijd (1889) waarin nieuwe technologische mogelijkheden zich razendsnel aandienden. Over morele keuzes die daarmee gepaard kunnen gaan, zoals ook vandaag de dag, heeft Ravel’s muziek ons iets te leren.

De weg naar binnen | Misstanden in de katholieke kerk nopen veel kerkgangers tot reflectie. In De weg naar binnen vertolkt acteur Lars Brinkman het verhaal van een eenzame katholiek gelovige die teruggaat naar de herinneringen aan zijn katholieke jeugd. Hij doet dit aan de hand van Fratres van Arvo Part, uitgevoerd door het Berlage Saxophone Quartet. Een verhaal over ontkenning, erkenning en verantwoording.

Na jaren van bezinning en grondige zelfstudie introduceerde de Estse componist Arvo Pärt in de jaren tachtig zijn ‘tintinnabuli’, een nieuwe muziekstijl die hem wereldfaam zou brengen. Fratres is een van zijn eerste tintinnabuli-werken. Voor Pärt was tintinnabuli ‘een gebied. waar ik soms in dwaal, als ik op zoek ben naar antwoorden − in mijn leven, mijn muziek, mijn werk en in mijn donkere uren.’ 

Dierenstemmen | Wees eerlijk, de meesten van ons zien dieren – pardon, ándere dieren – als lager in de rangorde des levens. Zouden we het aankunnen om dieren te beschouwen als volwaardige soortgenoten? In Dierenstemmen brengt zangeres en actrice Ellen ten Damme een verhaal over wat er gebeurt als we dieren grondrechten en een politieke stem geven. Ze vertelt dit aan de hand van Saint-Saëns’ Carnaval der Dieren, uitgevoerd door pianoduo Scholtes & Janssens.

Carnaval der Dieren wordt alom beschouwd als een ode aan het dierenrijk. Maar wie met actuele oren luistert, hoort ook iets anders: een hyperactueel verhaal over onze omgang met niet menselijke dieren. We horen kippen die in het slachthuis kakelend hun dood tegemoet zien. Het aquarium klinkt opeens verontrustend, alsof de vissen zich zorgen maken. Was het de vooruitziende blik van Saint-Saëns dat hij deze betekenis in de muziek verstopte?