Columns van Dolf Ruesink

 Opera-première in Enschede. In het straatje tussen het Wilminktheater en het Muziekcentrum  wacht  een handjevol  belangstellenden.  De koning is vanavond eregast.  Mijn oog valt op  een vijftal mensen  met  protestborden.  ‘Geen monarchie maar democratie’ luidt de tekst op een rood-wit-blauw gekleurde vlag. Bij de theateringang demonstreert een jonge vrouw. ‘Weg met onze bovendanen’. En  dan is er nog een zestigplusser  met  ‘Down with the Crown’. 

"Hun aanwezigheid is een verrassing. Ook voor de beveiligers, die nerveus overleg voeren."

Het zijn sympathisanten van het Republikeins Genootschap. Hun aanwezigheid is een verrassing. Ook voor de beveiligers, die nerveus overleg voeren.  Over enkele minuten zal de auto van de koning arriveren. Hoe zal Willem-Alexander reageren op het onthaal van dit welkomstcomité? Misschien is een andere route een optie om de opponenten te ontlopen. Daar stopt de Audi A8. Lachend stapt de vorst op  de republikeinen af. De één krijgt een warme handdruk, een ander complimenten voor haar kleding. De demonstranten zijn overrompeld en vergeten te protesteren. 

Gepubliceerd op 27 april, geschreven door Dolf Ruesink 

Benny Hill heeft nooit opgetreden in het Wilminktheater. Misschien had de Britse komiek het graag gewild. Toen koningin Beatrix de schouwburg in Enschede opende, lag de acteur echter al enkele jaren vredig op de Hollybrook Cemetery in Southampton. Benny Hill is voor altijd met Twente verbonden. Niet dat hij in deze regio zijn grappen met schaars geklede vrouwen vertoonde. Nee, het is de familieverwantschap die het verhaal kleurt. De altijd ongetrouwd gebleven Alfred Hawthorn Hill (Southampton, 21 januari 1924 – Londen, 20 april 1992) heeft een aantal verre neven en nichten, van wie er vier in Twente wonen. We noemen ze ‘De neefjes van Benny Hill’. Kort na het overlijden van de Britse komiek duiken in Engelse kranten berichten op dat hij zeker tien miljoen Engelse pond heeft nagelaten. Hij vergaarde het geld met het televisieprogramma ‘The Benny Hill Show’, uitgezonden in 140 landen. De voorpagina van Dagblad Tubantia maakt er melding van. ‘Twentse neven rekenen op een miljoen uit erfenis van Britse komiek Benny Hill’. De notaris heeft 7.526.776 miljoenen ponden en 67 pence te verdelen. De vier Tukkers krijgen niets. Het is de allerlaatste grap van Benny Hill.  

Gepubliceerd op 22 april, geschreven door Dolf Ruesink 

Beloofd is beloofd. ‘Je krijgt het krantenartikel’. Het is 1984. In een Amsterdams sterrenhotel druk ik Roger Hodgson de hand. We hebben een uur lang gesproken over zijn grote successen als zanger en toetsenist in Supertramp, zijn vervelende vertrek uit die band en de solocarrière die hij inmiddels is begonnen. Mijn artikel verschijnt in een tiental Nederlandse en Belgische dagbladen. De platenmaatschappij verzamelt ze via een knipseldienst. Of ze ooit bij de betreffende artiest komen is de vraag. En wat moet zo’n buitenlandse ster met een verhaal in een vreemde taal? 

'Een concert in Muziekcentrum Enschede is een mooie kans om mijn oude belofte eindelijk waar te maken.'

Een eeuwigheid later, het is inmiddels 2019. Roger Hodgson en zijn band geven een concert in Muziekcentrum Enschede. Een mooie kans om mijn oude belofte eindelijk waar te maken. Ik vis het krantenknipsel op uit mijn archief. Gelukkig heb ik een extra exemplaar bewaard in de hoes van een elpee. Hodgson krijgt dus een originele krant, gedrukt in zwart-wit. De toneelmeester regelt dat ik de zanger na afloop van het concert backstage kan ontmoeten. De oude rocker is verbaasd, verrast en verheugd. Het knipsel krijgt een plekje in het archief van Roger Hodgson. De inhoud van het verhaal zal hij nooit begrijpen. 

Gepubliceerd op 20 april, geschreven door Dolf Ruesink 
Foto: Bianca Stommel 

De grote zaal van het Wilminktheater als universum.  Enschede als middelpunt van de culturele kosmos. De droom wordt werkelijkheid nu ruimtevaarder André Kuipers in de stad is. Voor een bomvolle zaal, met duizend studenten van Saxion, Universiteit Twente, enkele ROC-opleidingen en middelbare scholen geeft Kuipers een gastcollege.  De verwachtingen zijn hooggespannen. Kosten noch moeite zijn gespaard. Een ingevlogen topper interviewt de kosmonaut. Eva Jinek is de naam. Twee gasten van bijna buitenaardse proporties voor de prijs van één. De matinee in het theater is een ware droomvlucht.  Kuipers neemt  zijn  publiek  met  videoprojectie s mee in een baan rond de aarde. Wie goed kijkt, ziet Enschede liggen. Niet meer dan een onbeduidend stipje. Het is alsof we op een ruimtemissie zijn met de Sojoez TMA. We bereiken een snelheid van 28.000 km per uur. We landen met een harde klap. Als ik de capsule verlaat naar buiten loop, waan ik me op de steppen in Kazachstan.  

Gepubliceerd op 18 april, geschreven door Dolf Ruesink 
 

Hij is een artiest die de grenzen opzoekt. Iemand met humor, lef en reislust. Misschien dat ik daarom een click heb met Nicolas Mansfield. Noem hem de Britse Nederlander of de Achterhoekse Tukker. Dat mag allemaal en het klopt ook nog.  In Nicolas zijn de uitersten verenigd. Hij woont in een dorp en werkt in de stad. Directeur van de reisopera met een groot gevoel voor drama. We treffen elkaar bij de Meezing Mattheus in Enschede. Nicolas als bevlogen initiator en dirigent, ik als journalist en animator van een wonderlijk evenement. Een paar honderd zangliefhebbers worden klaargestoomd om als groot ‘eendagskoor’ de Messiah op te voeren. Na enkele succesvolle edities wil Nicolas van koers veranderen en een nieuwe uitdaging aangaan.  Zingend in een touringcar naar ‘Händel in Halle’. De 450 km. lange bustrip naar het oosten van Duitsland wordt een ‘zingende zangreis’. Staande in het gangpad neemt de dirigent met veertig passagiers de koorwerken door. ‘Hallelujah’ op de Duitse autobaan. De buschauffeur mag niet meedoen. Hij zingt vals.

Gepubliceerd op 14 april 2020 geschreven door Dolf Ruesink

Ineens is er Troost TV en ga je tientallen jaren terug in de tijd. Daar zit hij. Een van de drie hoofdgasten bij de talkshow RUR van Jan Lenferink. Glimlachend, maar onzeker. Willem Wilmink, naamgever van het theater in zijn geboortestad Enschede. Zijn oeuvre hoort thuis op grote podia, maar dat geldt niet voor de maker. Hij kan niet tegen de spotlights. Zelfs in zijn eigen vertrouwde omgeving slaat de angst soms toe. Bij onverwacht bezoek duikt Willem weg achter de bank. Het zal de herinnering aan de oorlog zijn. Als kind ondergebracht op een boerderij, omdat in de stad onrust, angst en gevaar regeren. Tijdens de uitzending transpireert Wilmink. De presentator reikt een zakdoek aan. Als de zweetdruppels weggewerkt zijn, lijkt het ongemak verdwenen. De pretoogjes van Willem verraden dat hij in zijn sas is met de gasten. Topsporter Ruud Gullit en seksuoloog Goedele Liekens. Willem houdt van voetbal en mooie vrouwen. Wat fijn dat er Troost TV is.

Gepubliceerd op 6 april 2020 geschreven door Dolf Ruesink