WILLEM & ANNIE

 Door Ton Ouwehand 
  
Willem Wilmink kon zich opwinden als er gesproken werd over de enorme hoeveelheid liedjes die Annie M.G. Schmidt en Harry Bannink samen hadden gemaakt. Dat waren er misschien maar 300, zei hij dan. Terwijl hij en Harry er minstens duizend samen hadden geschreven. Zijn weduwe Wobke vertelde het me toen ik haar interviewde voor mijn boek ‘Harry Bannink, toonzetter’. 

Ik maakte eruit op dat Willem Annie niet zo hoog had zitten. En dat vond ik een onprettige gedachte. Het kon natuurlijk jaloezie zijn. Want Willem moet toch geweten hebben dat het gemakkelijker was om vijfentwintig titels die Harry en Annie samen hadden gemaakt te noemen, dan tien van Harry en hem. 
Mooi om op deze dag, waarop Annie als ze gewoon was blijven leven 109 jaar oud geworden zou zijn, een bijna zes jaar oude column in herinnering te roepen van Theodor Holman. Die column was me indertijd ontgaan, maar daarin stond een pertinente eerbied van Willem voor Annie beschreven.  
Holman memoreert een gebeurtenis uit 1975 waarin Wilmink in een café het gedicht van de Spin Sebastiaan van Annie eerst declameert en vervolgens duidt. 
  
'Sebastiaan is een spin'. 
'Hij zei tot alle and're spinnen 
Vreemd, ik weet niet wat ik heb, 
maar ik krijg zo'n drang van binnen 
tot het weven van een web.' 
(….) 
'Door het raam klom hij naar binnen 
Eigenzinnig! En niet bang. 
Zeiden alle andere spinnen: 
Kijk, daar gaat hij met zijn drang.' 
 
Willem Wilmink zei met dat accent van hem: 'Jongens, dit gedicht gaat natuurlijk over lust. Als Sebastiaan zegt dat hij zo'n vreemde drang van binnen heeft, is dat natuurlijk lust. Dit is weliswaar een gedicht voor kinderen, maar het is zo bijzonder omdat wij nu direct zien dat het over pubers gaat. Door die lust doe je verdomd stomme dingen.'