Columns van Jochem Myjer

Door deze quarantaine breng ik meer tijd dan ooit met mijn kinderen door. Soms fantastisch en soms kan ik ze wel achter het behang plakken. En zij mij uiteraard ook. 
Er is me één ding opgevallen. En dat wil ik even delen. 
Wat doen kinderen een hele dag? 
Uiteraard de verplichte schooltaken; taal, rekenen en kennis vergaren. 
Maar wat doen ze als ze vrij zijn? Als ze zelf mogen kiezen. ‘Gamen’ is er één van. Wegvluchten met vriendjes in een zelf gemaakte of andere wereld. Ik hoor ze er in opgaan. Ik zie hoe ze hun personage zelf aankleden zoals ze willen. Ik zie hoe ze een coole naam verzinnen en als superhelden door de virtuele wereld heen zweven. 
Ik zie ze knutselen. Van niets iets maken. 
Ik zie ze tekenen. Van een leeg papier tot een zelfbedachte werkelijkheid. 
Ik zie ze TikTokken. Zingend, dansend, acterend en grapjesmakend.
Ik zie ze muziek maken. 
Ik zie ze zelf filmpjes maken. 
Ik zie ze Lego en knikkerbanen bouwen. 
Ik zie ze onderling grapjes maken. 
Ik zie ze muziek luisteren en ik hoor ze meezingen. 
Ik zie ze dansen. 
Ik zie ze lezen in boeken en meegesleurd worden in hun fantasie. 
Ik zie ze sporten. Niet om fit te worden zoals wij. Nee, ik zie ze sporten omdat ze dromen om Frenkie de Jong, Messi, Lieke Martens, Federer, Venus Williams of Michael Jordan te worden. En tijdens het sporten doen ze de maniertjes van hun idolen na. 
 
"Het creatieve is in het firmament van elke kinderziel gemetseld."

In al deze dingen zie ik ze gelukkig zijn. Dit zijn de dingen die ze uit vrije wil willen doen. Sterker nog, ze kunnen niet zonder. De homo ludens. De spelende mens. 
Ik zie, niet alleen in mijn kinderen, maar ook in alle kinderen die ik altijd tegenkom: kleine acteurs, kunstenaars, cabaretiers, komieken, tekenaars, muzikanten, ontwerpers, dj’s, zangers, dansers, creatievelingen, filmmakers en schrijvers. 

Het creatieve is in het firmament van elke kinderziel gemetseld. 
Ik hoop zo ontzettend dat onze regering, net als in Duitsland, Frankrijk en Engeland, er alles aan zal doen om te zorgen dat er nog genoeg theaters zijn als deze kinderen groot zijn. En theatergezelschappen, orkesten, musea , bibliotheken en kunstopleidingen en nog vele anderen. En dat die niet allemaal in deze storm, aan hun lot worden overgelaten.

Gepubliceerd op 15 mei, geschreven door Jochem Myjer