DAT GEDICHT VAN WILMINK GAAT OVER MIJN OOM

door Ton Ouwehand

Addy Scheele: ” het gedicht Een Meneer, dat op het Wilminkplein is te zien bij de ingang van Metropool, gaat over mijn oom. Johan Wendrich, hij had een electrozaak op de hoek van de Javastraat en de Brinkstraat. Hij was een van de eerste Enschedeërs die een neonreclame op zijn dak had. In de jaren dertig al.’

De inmiddels gepensioneerde pianist Addy Scheele herinnert zich dat de moeder van Willem Wilmink vaste klant was in de textielwinkel van zijn ouders. Dan sprak ze altijd met trots over de gedichtjes van haar zoon. Herman en Betsie Scheele hebben bijna vijftig jaar een fourniturenwinkel gehad aan de Zwedeweg in Enschede:  Scheele Textiel. Omdat Addy tot over zijn oren in de muziek zat en zijn broer liever touringcarbestuurder bleef, is de winkel onder andere eigenaren in 1989 verder gegaan als R & B Textiel.

Nadat Addy Scheele naar van Enschede naar Groningen emigreerde, werd hij vaste begeleider van de Friese cabaretier Rients Gratama. Maar zijn Enschedese verleden verloochende hij nooit. In de jaren zestig was hij een vooraanstaand gitarist in het textielbeat circuit. Hij speelde o.a. in The Ronal Four. 
Maar ook in Groningen, ook als begeleider van de bekendste cabaretier van Friesland is hij zich altijd een jongen van Pathmos blijven voelen.

Toen hij weer eens in Enschede was en in de Tubantia las dat Willem Wilmink De Pathmosprinses aan het schrijven was, vond hij dat hij de muziek daarvoor moest componeren. “Ik was geboren op Pathmos, ik vond dat ik er recht op had tenminste een paar stukken op muziek te zetten. Ik had veel contact met Jan Boerstoel. Die vertelde dat ik Willem daar niet over op moest bellen. Met Willem moest je niet telefoneren, had hij een hekel aan. Ik heb hem daarop een keurige brief geschreven. Maar ik kreeg een zakelijk briefje terug. Hij had al iemand voor de muziek en hij had het razend druk.”