TYPHOON

In een rustige openingsscène, op de kalme pianoklanken van Simeon ten Holt's Canto Ostinato, bereiden dansers zich voor op wat komen gaat. Ze leunen alsof ze tegen de wind in staan, hun armen snijden door de lucht. Het lijkt alsof ze zich klaarmaken voor een gevecht. Plotseling overstemt het geluid van opkomende windmachines de zachte pianomuziek. De dansers ademen diep in en beginnen fier en trots te vechten tegen deze (onzichtbare) kracht, die ze al dansend tastbaar maken.

In het voorjaar van 2025 wordt de indrukwekkende dansvoorstelling Typhoon (1986) van choreograaf Krisztina De Châtel opnieuw uitgevoerd door de dansers van Introdans. De voorstelling, waarin De Châtel's minimalistische stijl wordt getest als een vliegende storm, brengt de choreografische precisie van De Châtel samen met de kracht van de windmachines.

Roel Voorintholt, artistiek directeur van Introdans, legt uit dat hij altijd al bewondering heeft gehad voor het minimalistische werk van Krisztina De Châtel. Hij benadrukt het belang van het behouden en opnieuw uitvoeren van bestaande choreografieën, om te voorkomen dat dans snel vergeten wordt en om een nieuw publiek kennis te laten maken met deze indrukwekkende werken.

Voor Typhoon werkte Krisztina De Châtel samen met beeldend kunstenaar Peter Vermeulen en componist Simeon ten Holt. Vermeulen, die bekend staat om zijn werk met energie en bewegende beelden, bedacht het concept om dansers rechtstreeks te laten strijden met de onvoorspelbare krachten van de wind. Met drie windmachines, variërend van een zachte bries tot een krachtige storm, creëerde hij een omgeving waarin de dansers de uitdaging aangaan die De Châtel voor hen heeft bedacht.

De pers over Typhoon:

"De Chatels Typhoon heeft na 38 jaar alleen maar aan kracht gewonnen." - ⭐⭐⭐⭐⭐ - NRC

"Spanning, sierlijke patronen, harmonie: in ‘Typhoon’ laten de dansers zich niet omverblazen"  - ⭐⭐⭐⭐ - De Volkskrant 

"Dansen zou je kunnen omschrijven als een uitgestelde en geoefende vorm van vallen, iets dat in Typhoon op een hele mooie manier tastbaar wordt, juist in het uitstel. De wind als tegenkracht maakt de ruimte tastbaar en de dans mogelijk." - keuze van de criticus - Theaterkrant