"De Chatels Typhoon heeft na 38 jaar alleen maar aan kracht gewonnen." - ⭐⭐⭐⭐⭐ - NRC
In deze recensie leest u alles over de voorstelling Typhoon, uitgevoerd door Introdans | Kristina de Châtel in het Wilminktheater. Ontdek waarom deze dans voorstelling niet mag ontbreken op uw culturele agenda.
In een rustige openingsscène, op de kalme pianoklanken van Simeon ten Holt's Canto Ostinato, bereiden dansers zich voor op wat komen gaat. Ze leunen alsof ze tegen de wind in staan, hun armen snijden door de lucht. Het lijkt alsof ze zich klaarmaken voor een gevecht. Plotseling overstemt het geluid van opkomende windmachines de zachte pianomuziek. De dansers ademen diep in en beginnen fier en trots te vechten tegen deze (onzichtbare) kracht, die ze al dansend tastbaar maken.
"De Chatels Typhoon heeft na 38 jaar alleen maar aan kracht gewonnen." - ⭐⭐⭐⭐⭐ - nrc.nl
Bron: NRC, Francine van der Wiel, 23 februari 2025
Het is een ontroerend beeld van vastberaden verzet dat onvermijdelijk associaties oproept. Niet alleen met de oorlog in Oekraïne, maar ook met het verzet dat geleverd moet worden tegen ongrijpbare machten van technologie en politiek. „Meer dan ooit leven we in een heftige storm. Met Typhoon wil ik meegeven dat we moeten blijven strijden voor harmonie, schoonheid en samenhang, in alles wat er met ons gebeurt”, luidt een begeleidende tekst van De Châtel, die deze prachtige reprise door ziekte niet kon bijwonen. Zonder dat een pas werd veranderd, is het puur formele, consequent uitgewerkte en opgebouwde concept door de actualiteit een hartenkreet geworden. De Châtels Typhoon heeft na 38 jaar alleen maar aan kracht gewonnen.
"Spanning, sierlijke patronen, harmonie: in ‘Typhoon’ laten de dansers zich niet omverblazen" - ⭐⭐⭐⭐ - volkskrant.nl
Bron: de Volkskrant, Mina Etemad, 24 februari 2025
Deze minimalistische choreografie uit 1986 toont meesterlijk dat mensen zich weliswaar schrap kunnen zetten tegen de wind, maar er hoe dan ook machteloos tegen blijven.
Er ontstaan oogstrelende patronen als enkelen af en toe gelijk opgaan, om even later op te trekken in het ritme van een ander. Je kunt er het falen van de mens in zien, het onvermogen meer te worden dan onze lichamen, zelfs als zo’n oerkracht als de wind mensen van hun sokken probeert te blazen. Maar in De Châtels eindeloos herhalende passen zit ook geruststelling; in het samenzijn en het gelijktijdig opgaan van de dansers blijft harmonie behouden.
"Dansen zou je kunnen omschrijven als een uitgestelde en geoefende vorm van vallen, iets dat in Typhoon op een hele mooie manier tastbaar wordt, juist in het uitstel. De wind als tegenkracht maakt de ruimte tastbaar en de dans mogelijk." - keuze van de criticus - theaterkrant.nl
Bron: de Theaterkrant, Fransien van der Putt, 24 februari 2025
Naarmate de windkracht meer bezit neemt van het podium, beginnen ook diagonalen een rol te spelen en worden de extra passen die dansers moeten doen in de overgang van patronen weldegelijk spectaculair. Haast ontstaat er dan iets dwarrelends in Typhoon, maar nooit geeft De Châtel toe aan iets dat op gezwier lijkt of een blad in de wind. Sensationeel is ook het tijdelijk uitzetten van de muziek, alsof iemand even aan de volumeknop draait, waardoor de dansers op eigen kracht en ritmegevoel de klus moeten klaren, niet meer worden opgestuwd door de muziek. Typhoon geeft iets onwerkelijks, als van een andere planeet, of liever, van een andere tijd.
