´(Sur)render werkt toe naar een gloedvol, warm en harmonieus toekomstvisioen´ - ⭐⭐⭐⭐ - Volkskrant

In deze recensie leest u alles over de voorstelling (Sur)Render, uitgevoerd door Theater Rotterdam in het Wilminktheater. Ontdek waarom deze dans voorstelling niet mag ontbreken op uw culturele agenda.

Het is een totaalervaring met dans, opwindende muziek, poëzie en dromerige beelden. Hoe vinden we elkaar terug in een wereld waarin we steeds verder van elkaar lijken af te drijven? Het is een tijdloos gegeven: de mensheid die elkaar kwijtraakt, maar ook de drang om elkaar opnieuw te vinden. Toch is de noodzaak om dit keer écht een nieuwe invulling te geven aan onze verbondenheid misschien wel groter dan ooit.

´(Sur)render werkt toe naar een gloedvol, warm en harmonieus toekomstvisioen´ - ⭐⭐⭐⭐ - volkskrant.nl

Bron: De Volkskrant, Annette Embrechts, 24 februari 

In het programmaboekje van (Sur)render citeert choreograaf Alida Dors een sociaal-filosofisch boek als inspiratiebron: De goede voorouder van Roman Krznaric. Wat moeten we doen om goede voorouders te zijn voor generaties na ons? Bij al onze acties zeven generaties vooruitdenken bijvoorbeeld, dan oogsten we misschien nog dankbaarheid bij de kinderen van de kinderen van onze kinderen.

Haar zeven dansers, die anderhalf uur lang een neergang vol crises verbeelden, associeer je hierdoor onbewust met die zeven generaties. Ze zijn tussen de twintig en veertig en allemaal verschillend, qua uitstraling én (dans)achtergrond. Joseph Simon is een optimistische, watervlugge breakdancer. Mark ‘Brui5er’ Sheats is zijn halve leven een woest beukende krumplegende. Bij Çiğdem Polat lees je emoties af aan haar expressieve mimiek, terwijl May van Leeuwen juist mysterieus gesloten oogt, en de jongste, Nathalie Schmidt, nog stuitert van onbevangenheid. Dylan Kuyper en Siloé Bouhon vormen met hun aardse motoriek verbindende schakels.

Na een ritmische intro door drummer Jeremiah Owusu Ansah, toetsenist Patrick Mijnals en gitarist Alvin Lewis, waarbij ze zingen over stormen die verandering afdwingen en antwoorden die (natuurlijk) in de wind besloten liggen, verbeeldt het dansende zevental eerst een kortademig groepsgebeuren. Ieder gaat geagiteerd voor eigen gewin, afgedwongen met gewelddadige motoriek, zoals schietende vingers en kelende handen. Op een dwingende sound leggen ze elkaar continu om. Totdat de totaalpleuris uitbreekt.

Dors zuigt je wederom een intrigerend totaalkunstwerk in, dat via alle samensmeltende kunstdisciplines hamert op urgentie: bedenk dat iedere actie vandaag invloed heeft op morgen. En overmorgen.

´Een reflectie op de mensheid die onmiskenbaar eerlijk, gedurfd en volledig meeslepend was´ - Artstalkmagazine.nl

Bron: ArtsTalk Magazine, Atulya Jain, 22 februari

De voorstelling bevat ritmische poëzie gedurende het hele verloop, die als een fijne draad sterk door het narratief geweven is. Wat mij het meest opvalt, is dat hoewel de hele uitvoering intens en uitgesproken is, er toch ruimte blijft voor individuele interpretaties. Het is een dringende oproep, maar toch een oproep tot introspectie.

Wat ik vooral bewonderde, is hoe (Sur)render er niet voor terugdeinsde om het publiek ongemakkelijk te laten voelen. Elke artistieke keuze voelde doelbewust aan – terwijl de uitvoering verfijnd bleef, lag de focus nooit enkel op esthetiek. In plaats daarvan stonden de kracht en relevantie van de visuele elementen centraal, als een krachtig middel om emotie op te roepen en tot nadenken aan te zetten.